Na de ARO-Z opleiding, de aanvullende cursussen, mijn benoeming tot LTZ3KMR per 1 april 1976 en de keuze voor een plaatsing bij de Mijnendienst, volgde ik de opleiding Wachtofficier Mijnenbestrijdingschip (WOMBS) aan de Mijnenbestrijdingsschool in Oostende (Eguermin, sinds 2022 deel van de Belgische Navy Academy en hernoemd in Nato Naval Mine Warfare Centre of Excellence). De mentor van mijn klasje was LTZ2OC Dick Sluijter. Samen met een klasgenoot huurde ik een appartement aan de boulevard, zodat onze vriendinnen konden blijven logeren. Een - ook later - nu en dan bezocht café-restaurant was Jamaïque, aan de Oosthelling naast het Casino.
Na afloop van de opleiding werd ik geplaatst als Oudste Officier op Hr.Ms. Alblas - een ondiepwatermijnenveger van de Van Straelenklasse, ook: inshore - met LTZSD2 Ger Dolman als commandant. Ik stapte medio mei 1976 aan boord in Dronten, waar mijnenbestrijdingsdivisie 121 en twee inshores van divisie 321 een bezoek brachten in het kader van de binnenlandse vlagvertoonreis. Deze reis duurde ruim 3 weken. Na Dronten bezochten we ook Doesburg, Oss, Venlo, Kerkdriel, Waalwijk en Vlaardingen.
Divisie 121 maakte deel uit van mijnenbestrijdingsflottielje 1. In de zomer van 1976 was er voor flottielje 1 een zomeroefenreis naar Scandinavische wateren, waarbij Uddevalla, Fredrikstad, Arendal en Svendborg werden bezocht. Verder nam dat jaar het hele flottielje deel aan nationale oefeningen, en divisie 121 bezocht Wilhelmshaven voor de halfjaarlijkse degaussingcontrole. De Alblas onderging in de herfst derdetraps-onderhoud op de Rijkswerf in Den Helder. Ik heb me toen zeer verbaasd over de zeer lange onderhoudsperioden voor de schepen van de marine. Op 3 september 1976 werd ik samen met een flink aantal collega's op de Mijnendienstkazerne in Den Helder door Commandant Mijnendienst (KTZ Bertijn) beëdigd als marineofficier. Dit was een uitgebreid, formeel en met muziek omlijst ceremonieel. Jaren later, als burgermedewerker van Defensie, moest ik opnieuw een eed afleggen. Ik heb dat nooit begrepen.
In 1977 oefende divisie 121 na het winterverlof in Zeeuwse en Belgische wateren, waarbij onder meer de havens van Vlissingen, Oostende en Ramsgate werden aangedaan. Daarna werd vanuit Den Helder in divisieverband opgewerkt. In maart nam divisie 121 deel aan veegoperaties voor een oefening in landingsoperaties bij Bergen aan Zee. In april was er een vaardag voor familieleden, bezocht de Alblas opnieuw Wilhelmshaven voor een degaussingcontrole, en oefende voor de Nederlandse kust. De havens die tijdens die oefeningen werden aangedaan waren Scheveningen, Hellevoetsluis, Brielle en IJmuiden. In mei volgde de jaarlijkse binnenlandse vlagvertoonreis, met bezoeken aan Haarlem, Sneek, Drachten, Zutphen en Zwolle. In 1977 was LTZSD2 Bertus Miltenburg commandant van de Alblas.
De mijnenvegers van de Mijnendienst waren geschikt voor het vegen van drie types mijnen: verankerde mijnen, akoestische invloedmijnen en magnetische invloedmijnen. Daarvoor waren verschillende veegmethodes beschikbaar: een mechanisch veegtuig met mechanische of explosieve snijklauwen, een akoestisch veegtuig met een 'hamer' en een elektromagnetisch veegtuig met een lange stroomkabel. De ondiepwatermijnenvegers waren uitgerust met een 20 mm Oerlikon mitrailleur. Deze kon worden gebruikt om geveegde verankerde mijnen die boven kwamen drijven, te laten exploderen.
De inshores hadden een open brug. Die zorgde voor genoeg frisse lucht tijdens een overtocht door de Duitse Bocht in windkracht 10. Minder prettig tijdens slecht weer was de zware shag die Bertus Miltenburg rookte. In mijn kooi kwam ik in die storm nu en dan los van het matras, waarbij mijn hoofd dan hard in aanraking kwam met de dekbalken van het hoofddek. Het wachtsysteem was 4 uur op en 4 uur af.
De enige radionavigatieontvanger die op de inshores was geïnstalleerd was een Decca Navigator Mk12 (introductie 1962). Deze was aangesloten op een Decca trackplotter. Ook waren er in de kaartenkamer een Decca radarscherm en een echoloodrecorder gemonteerd. Op de brug waren drie repeaters van het Plath gyrokompas geplaatst, en uiteraard ook een magnetisch kompas.
De bemanning van een inshore bestond uit twee officieren (commandant en oudste officier), twee onderofficieren (bootsman en machinist) en 12 manschappen (waaronder een kok en een 'verbindelaar'). Het kleine officierenverblijf (de longroom) was ontvangst-, vergader-, werk- en slaapruimte voor de twee officieren.
In april 1977 diende ik een verzoek in om in aanmerking te komen voor de opleiding tot waarnemer (navigator) bij de Marineluchtvaartdienst. Dit verzoek werd in mei goedgekeurd en ik kwam goed door de zware vliegmedische keuring. Mijn plaatsing binnen de Mijnendienst eindigde eind juli 1977, toen ik startte met de waarnemeropleiding op Marinevliegkamp Valkenburg.
Veel van de foto's op deze pagina zijn afkomstig van de beeldbank van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH). Ze zijn gemaakt in verschillende periodes.
